#نکته درمورد جمله امیرالمومنین.

کلمه امیر ۲احتمال دارد:
۱-أمر:دستور دادن.
۲-میر:بزرگ و سرپرست.

کدام یک از احتمال صحیح است؟
در هردوصورت یا فعل مضارع هست یا صفت مشبهه
به این حالت:
اگر از ریشه (میر) باشد فعل مضارع صیغه۱۳آن میشه:أمیر
ُ
واگر از ریشه(أمر)باشد صیغه ۱۳فعل مضارعش میشه:آمِرُ(أَأْمِرُ)

اگر صفت مشبهه باشد:
از ریشه(میر) بروزن فعیل:ممیر.
ازریشه (أمر) بروزن فعیل:أمیر.

پس معلوم میشه
یا فعل مضارع از ریشه (میر )هست.
یا صفت مشبهه ازریشه(أمر)است.

اگر صفت مشبهه باشد(ریشه أمر) ،المومنین مضاف الیه برای امیر هست ومحلا منصوب بنابر مفعول برای صفت مشبهه.
اگر مضارع از(میر)باشد،المومنین مفعول برای امیر است.

معنا:
از ریشه أمر: دستور دهنده مومنین.
از ریشه میر: سرپرستی میکنم مومنین را.

جواب صحیح:

از ریشه (میر)است و فعل مضارع صیغه۱۳.

چرا از ماده «امر» نیست؟

چون اگر از این ماده باشد باید صفت مشبهه باشد در حالی که (امر)متعدی هست و حال آنکه صفت مشبهه از متعدی گرفته نمیشود.

امیرالمومنین علم ازجمله شده به حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام.

در روایت هست که که میفرماید جمله برای لقب به خداوند متعاله و خداوند این لقب را مختص حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام کرده است.
و حرام هست کسی غیراز حضرت علی ملقّب به این لقب باشد.